|
مطالعات نشان می‌دهد که
حتی در سطوح خشک نیز میکروب‌ها مدت‌های زیادی زنده باقی می‌مانند.
البته میزان پایداری میکروب‌ها در سطوح خشک مانند سطح زمین یا کف
توالت و محیط‌هایی که احتمال آلودگی آنها با ترشحات بدن انسان زیاد
است، در مورد میکروب‌های مختلف، متفاوت است؛ به‌عنوان مثال،
میکروب‌های گرم منفی مقاومت بیشتری دارند و مدت زمان بیشتری زنده
می‌مانند. عواملی مانند رطوبت نیز در میزان پایداری میکروب‌ها نقش
دارند. دوام میکروب‌ها در جاهای مرطوب، بیشتر است و بنابراین
میکروب‌های مختلف، حتی میکروب‌های خطرناک و بیمارستانی نیز در
سطوح، زنده باقی می‌مانند و از آنجا که با کفش روی این سطوح راه
می‌رویم، به راحتی میکروب به کف کفش می‌چسبد و اگر با این کفش
آلوده داخل خانه شویم، سطح فرش و موکت و به طور کلی سطح خانه به
این میکروب‌ها آلوده شده و بعد از طریق دست، کف پا، زانو و... به
بدن افراد سالم منتقل می‌شوند. از نظر علمی ثابت شده است که کفش
می‌تواند بالقوه خطر انتقال میکروب‌ها (به خصوص میکروب‌های
بیماری‌زا) را داشته باشد و از نظر تئوری هم کاملا با عقل و منطق
جور درمی‌آید که کفش وسیله انتقال آلودگی است. مطالعه‌ای که چندی
پیش به‌طور اختصاصی روی آلودگی‌های منتقله از راه کفش انجام شده
بود، نشان داد بیشترین میزان آلودگی با میکروب‌هایی بوده است که از
طریق مدفوع دفع می‌شوند. به عنوان مثال 27درصد آلودگی را میکروب
«ای‌کولای» به خود اختصاص داده بود؛ میکروبی که به راحتی از طریق
مدفوع منتقل می‌شود. بنابراین خطر بیماری‌هایی همچون بیماری‌های
دستگاه گوارش مانند اسهال خونی، عفونت ادراری، عفونت‌های پوست و
نسج نرم و... اعضای خانواده را تهدید خواهد کرد. جوراب‌ها هم به
طور غیرمستقیم می‌توانند همین آلودگی‌ها را به منزل بیاورند. طبق
تحقیقاتی که انجام شده، بیشتر آلودگی‌ها در سطوح خارجی کفش‌ها
بوده‌اند ولی داخل کفش و جوراب‌ها هم ممکن است با احتمال کمتری
آلوده شوند.توصیه می‌کنم کفش‌‌هایتان را جلوی درب ورودی خانه
درآورید. در این صورت، خطر انتقال آلودگی‌ها به شدت کاهش پیدا
می‌کند. ضمن اینکه جارو کردن مرتب و مداوم و شستشوی سطوح خانه با
دستمال مرطوب می‌تواند میزان آلودگی را کاهش دهد. شستشوی مرتب
دست‌ها و کف پاها هم می‌تواند در کاهش انتقال عفونت نقش مهمی
داشته باشد. نکته مهم دیگری که لازم می‌دانم تذکر دهم این است که
متاسفانه بسیاری از خانواده‌ها جاکفشی‌های‌شان را به داخل منزل
می‌برند. این مساله کودکان را به شدت در معرض خطر قرار می‌دهد؛ به
دلیل اینکه کودکان معمولا به همه قسمت‌های خانه رفته و بازی
می‌کنند. حتی بارها شاهد بوده‌ایم که کودکان روی پادری جلوی درب
خانه می‌نشینند و با اسباب‌بازی‌ها‌ی‌شان بازی می‌کنند. بنابراین
کفش و جاکفشی نباید به هیچ وجه داخل خانه آورده شود. خانه حریم
شخصی است و همان‌طور که اجازه نمی‌دهیم افراد غریبه وارد حریم
شخصیمان شوند، میکروب‌ها را هم نباید وارد حریم شخصیمان کنیم.
یک تحقیق
استفن مورس پزشک و استاد همه گیر شناسی دانشکده بهداشت عمومی
دانشگاه کلمبیا می‌گوید: حتی اگر شخصی در یک اداره ظاهرا تمیز راه
برود، کفش‌های وی تعداد بسیار زیادی از میکروب‌های غیرمنتظره را
جمع خواهند کرد.بر اساس این گزارش، باکتری‌ها و ویروس هایی مانند
باکتری «ای کولای» و آنهایی که موجب ابتلا به آنفلوانزا می‌شوند
نیز می‌توانند خود را به کفش‌ها بچسبانند.«ای کولای» باکتری
میله‌ای شکل و عامل بیماری اسهال و التهاب روده است. این در حالی
است که افرادی که در مزارع و یا زمین‌های خاکی زندگی می‌کنند ممکن
است در معرض میکروب‌های مضر بیشتری قرار گیرند.مورس افزود: این در
حالی است که در اثر نپوشیدن کفش در خارج از خانه، میکروب‌ها
می‌توانند از طریق یک زخم یا ضایعه پوستی وارد بدن شوند.وی گفت:
گرد و غبار در شیارهای کف کفش به خصوص پس از باران و برف جمع
می‌شود. در این تحقیق تاکید شده است که در خانه باید از صندل‌های
روفرشی تمیز استفاده کرد و نباید کفش هایی را که در خارج از خانه
مورد استفاده قرار می‌گیرد، در خانه پوشید.به خصوص در خانه هایی که
بچه کوچک وجود دارد، نپوشیدن کفش در خانه لازم است، زیرا بچه‌های
کوچک چیزهایی که در کف خانه پیدا می‌کنند را به دهان خود
می‌گذارند.
نکاتی در مورد جاکفشی
اول اینکه جاکفشی را داخل خانه نگذارید و آن را پشت درب خانه قرار
دهید. یک جاکفشی درب دار مناسب بخرید. با انتخاب یک جاکفشی مناسب،
نه تنها ظاهر فضای ورودی خانه و حتی محیط مجاور آن (راهرو و پاگرد)
با قرار دادن کفش‌های جورواجور و رنگارنگ و احتمالا گلی و خاکی در
جاکفشی بدون در، نازیبا نمی‌شود، بلکه بوی بد ناشی از کفش‌ها نیز
در فضای راهرو پراکنده نخواهد شد. در ضمن کفش‌های آلوده در دسترس
بچه‌های کوچک خانواده قرار نمی‌گیرد. هر هفته یک بار داخل جاکفشی
را کاملا تمیز و ضدعفونی کنید. لازم است کفش‌هایی که کف آن خاکی و
گلی است را هم کاملا تمیز کنید. سعی کنید پیش از قرار دادن
کفش‌هایی که کف آن کثیف و آلوده است، ابتدا آنها را تمیز کرده و
سپس درون جاکفشی قرار دهید. بعد از قرار دادن کفش خود در جاکفشی،
درب جاکفشی را برای چند دقیقه باز بگذارید تا مانع از رشد قارچ‌ها
و عوامل بیماری‌زا شود.
نکاتی در مورد درآوردن کفش ها
نکات زیر کمک زیادی به شما می‌کند تا بدانید که وارد شدن با کفش
داخل خانه، مضر است.
1- اولین و مهم ترین نکته بهداشتی این است که کفش هایتان را جلوی
در خانه تان از پا در بیاورید و به هیچ وجه با کفش وارد خانه
نشوید. راه رفتن در خانه با کفشی که با آن بیرون خانه راه رفته
اید، مهم ترین راه انتقال میکروب ها، مواد آلرژن و آلاینده‌ها به
داخل خانه است.
نتایج بررسی محققان میکروب شناسی دانشگاه آریزونا نشان می‌دهد که
در کف کفش‌ها حدود 66 میلیون میکروب وجود دارد و تماس آن با سطح کف
خانه، موجب انتقال آلودگی و به خطر افتادن سلامت افراد خانه
می‌شود. توجه به این نکته به ویژه برای خانواده‌هایی که کودکان
نوپایشان روی زمین چهاردست و پا راه می‌روند، اهمیت بیشتری دارد.
2- بهترین راه برای در امان ماندن از انتقال میکروب‌ها به کف پوش
منزلتان این است که برای قرار دادن کفش ها، قفسه یا کمد دردار
کوچکی در نزدیک ترین نقطه به درب ورودی آپارتمان قرار دهید. هنگام
ورود به خانه کفش هایتان را جلوی در از پا در بیاورید و در جاکفشی
بگذارید، سپس دست هایتان را بشویید و با این کار از ورود آلودگی به
خانه پیشگیری کنید.
3- می‌توانید برای هر کدام از افراد خانه و میهمان ها، یک جفت
دمپایی روفرشی جلوی در بگذارید تا کفش هایشان را جلوی در از پا
درآورده و کفش‌های خانگی را به پا کنند.
4- ورودی خانه، اولین جایی است که با ورود به خانه به چشم می‌خورد
و وجود کفش‌های نامرتب در پاگرد، راهرو و جلوی در خانه وضعیت
نامنظم و احساس بدی در دیگران ایجاد می‌کند.
برای اینکه کفش‌ها جلوی در پراکنده و به هم ریخته نشوند، جای
کفش‌ها را روی زمین یا روی طبقات جاکفشی با خطوط یا رنگ خاصی مشخص
کنید. با این شیوه ورودی خانه تان ظاهر منظم تری خواهد داشت و
طبقه‌های جاکفشی هم مرتب تر خواهد بود.
|
