خودنمایی و خودبزرگ بینی در رفتار با دیگران
 

خودنماها رفتاری پرمدعا و ظاهری غلط انداز دارند.هنگامی که زمینه خودنمایی برای آنان محدود شود،آن وقت با توسل به ترفندهای متفاوت ممکن است روحیه خودنمایی حداکثری را به نمایش گذارند.در روانشناسی مدرن این گونه خود بزرگ بینی و پر مدعایی به عنوان گونه ای اختلال شخصیتی"هیستریک"تعریف می شود.اشخاص خود بزرگ بین و پر مدعا اغلب یکی از مشخصات منحصر به فرد زیر را دارند:

-ناامنی اساسی ترین عاملی است که موجب خودنمایی می شود.فرد خودنما زمانی به خودنمایی می پردازد که احساس می کند به آن احتیاج دارد،یعنی آن زمان که فکر می کند فرد مهمی به حساب نمی آید!
-علی رغم اینکه اشخاص خودنما معمولاً خودشان را دوست دارند،برای فراهم نمودن زمینه خودنمایی،حاضرند صرفاً جهت ارضای تمایلات خود با کمک به دیگران درکانون توجه قرار گیرند.
-کنترل چندانی بر رفتار و حرکات بدنی خود ندارند،در برخورد با دیگران خیلی احساساتی به نظر می رسند.
-در تعامل با دیگران اغلب رفتاری خودخواهانه و توام با عصبانیت دارند،زیرا به علت نیاز روانی‌شان تمایل دارند در هر حالت مرکز توجه باشند.
-به هنگام صحبت کردن می کوشند تأثیری قطعی بر مخاطبین بگذارند،اما در بیشتر مواقع به علت فقدان دانش کافی یا نیازمند نمودن اطرافیان به خود از بیان جزئیات اجتناب می ورزند.
-اشخاص خودنما عادت به ژست گرفتن،کلی گویی و لاف زدن دارند،چون انگیزه آنان در فراگیری خودنمایی است نه کمک به تغییر جهان به قصد ساختن محیطی بهتر برای زیستن.
گرچه چنین تصور می شود که عارضه خودنمایی بیشتر در میان زنان رواج دارد،این نظریه فاقد پشتوانه علمی لازم است.چون خودنمایی یک ناهنجاری است که در بستر فرهنگی،تربیتی،عادات و سنن هر جامعه شکل می گیرد.افراد خودنما فوق العاده زود رنج هستند،این افراد به سادگی از کارهای معمول خسته می شوند و موقعیت جدید و نو می تواند آنان را به وجد آورد.در مناسبات کاری با دیگران دائماً جوش می خورند و از کار دیگران اشکال می گیرند،اما این روحیات به علت اینکه ریشه در خودنمایی شخص نه در احساس مسئولیتش دارد پایدار نیست.هنگامی که مرکز توجه قرار نمی گیرند دچار افسردگی و آشفتگی می شوند و سعی می کنند با اخم کردن،خشمگین شدن و قهر کردن طرف مقابل را مغلوب خود کنند.در خیلی مواقع رفتار آنان شبیه افراد دوشخصیتی است.در صورت مهیا شدن شرایط توجه به آنان،خیلی شاد و شوخ و شنگول به نظر می رسند،اما مواقعی که با بی توجهی سهوی یا عمدی رو به رو شوند،به سرعت واکنش منفی از خود نشان می دهند. دوستی با افراد خودنما کم دوام،ملال آور و پر تنش است.